Natuurrubber is afkomstig uit de rubberboom Hevea Brasiliensis. De historie van rubber is begonnen bij Christoffel Columbus. Hij kwam tijdens zijn tweede reis naar Midden-Amerika in 1493 als eerste Europeaan in contact met rubber. Maar al veel eerder tapten de Maya’s het witte sap uit de tot dertig meter slanke bomen in het Amazonegebied. Zij maakten er destijds ballen en speelgoed van.

De naam rubber

De grote doorbraak was in 1770, toen ontdekte de chemicus Joseph Priestley per toeval dat er met rubber potloodstrepen verwijderd kunnen worden. Hierdoor kreeg het de naam “rubber” naar het Engelse werkwoord “to rub out”.

Historie van rubber

In 1839 ontdekte Charles Goodyear dat door verwarmen met enkele procenten zwavel de eigenschappen van rubber sterk verbeteren. Door het vulkaniseren van rubber blijft het wel elastisch, maar wordt het product sterker en is niet meer zo kleverig. Door andere grondstoffen toe te voegen zoals roet, kon het gevulkaniseerde rubber nog sterker worden gemaakt. Goodyear heeft het vulkaniseren per toeval ontdekt. In zijn werkplaats lag er per ongeluk een mengsel van rubber en zwavel op zijn kachel en hij ontdekte waarin dit resulteerde. Na deze ontdekking van Charles Goodyear zijn er overal ter de wereld op grote schaal rubberbomen geplant in o.a. India, Ceylon en Indonesië. Dankzij deze bomen kon de hele wereld destijds worden voorzien van rubber. In juni 1844 vroeg uitvinder Goodyear patent op zijn ontdekking.

Het winnen van het witte sap

Het melksap wordt gewonnen door een insnijding aan te brengen tot in de cambium van de Hevea Brasiliensis. De latexvaten worden hierdoor doorgesneden en het sap vloeit naar buiten. De bomen worden voorzien van opvangbakjes onder elke inkeping zodat het witte sap (melksap) kan worden opgevangen. Ongeveer 30% van de opgevangen sap bestaat uit rubber. Om het rubber uit deze sap te winnen, moeten er aantal stappen worden doorlopen. De latex dient als eerst gefilterd te worden en verdund met water. Het mengsel wordt daarna met zuur behandeld om de rubberdeeltjes te laten stollen. Het resultaat wordt gerold tot dunne plakken in een wals. Het rubber bevat na het walsen nog te veel eiwitten. Deze eiwitten kunnen gaan rotten en dienen daarom verwijderd te worden. Door de vellen te roken in een rookkamer verdwijnen de eiwitten en blijven er bruine vellen, smoked sheets, over. Deze vellen worden in balen opgestapeld en vervoerd naar rubber mengerijen.

Natuurrubber vs. Synthetisch rubber

Eind negentiende eeuw steeg de vraag naar rubber explosief door de ontwikkelingen in de auto-industrie. Er werd gezocht naar een synthetisch alternatief die de grote vraag naar natuurrubber kon aanvullen. Synthetisch rubber wordt voornamelijk uit aardolie gemaakt. Na de Tweede Wereldoorlog komt de productie voor synthetisch rubber echt goed op gang en verdringt in de jaren 70 van de 20e eeuw natuurrubber van de eerste plaats.

Er zijn vele verschillende soorten synthetisch rubber ontwikkeld in de loop der jaren. In onze fabrieken in Nederland en Bulgarije wordt gebruik gemaakt van vele rubber compounds om de rubber producten te produceren. Het rubber mengsel wordt in de meeste gevallen in de gewenste samenstelling bij ons aangeleverd vanuit een rubberleverancier. Als het rubber nog voorbewerkt moet worden, wordt dit in eigen huis uitgevoerd. Lees meer over het productieproces bij RIS Rubber.